سعدی،مردی از دیار عشق
سوشیانت |
جمعه, ۲۰ بهمن ۱۳۹۱، ۰۷:۴۷ ب.ظ |
۰دیدگاه
سعدی
منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکراندرش مزید نعمت٬هر نفسی که فرو میرود ممد حیات است و چون برون میآید مفرح ذات پس در هر نفس دو نعمت موجود است و بر هر نعمت شکری واجب
ابومحمد مُصلِح بن عَبدُالله نامور به سعدی شیرازی و مشرف الدین )۵۸۵ یا ۶۰۶ – ۶۹۱ هجری قمری) شاعر و نویسندهی پارسیگوی ایرانی است. آوازهی او بیشتر به خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدانجاست که به وی لقب استاد سخن و شیخ اجل دادهاند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات وی است.
- ۰دیدگاه
- ۲۰ بهمن ۹۱ ، ۱۹:۴۷