گل انگبین

 

 

 

گل انگبین، گلقند

منافع:

این ترکیب مقوی مغز و معده و خشک کننده رطوبت های زاید است و مخصوصا مصرف آن بعد از غذا مانع بالا رفتن بخارهای نامناسب از معده به مغز می شود. نوع عسلی برای سردمزاجان، کهنسالان و کسانی که رطوبت مغزشان زیاد است مناسب تر است و برای از بین بردن نفخ و باد و هضم غذا به کار می رود.
نوع شکری بیشتر مناسب جوانان و گرم مزاجان و بیماری هایی چون وسواس است.
از گلقند به عنوان یک ملین بسیار خوب نیر استفاده می شود.
نوع عسلی تا 4 سال و نوع شکری تا 2 سال خواص خود را حفط می کند.

طرز تهیه:

مقداری گلبرگ های تازه گل سرخ با هم وزن آن عسل مخلوط شده و به مدت 40 روز در آفتاب قرار می گیرد و در صورت لزوم گاهی مجددا کمی به آن عسل اضافه می شود این ترکیب را گلنگبین می گویند اگر به جای عسل گلبرگ ها همراه شکر سفید به همان میزان ساییده شوند ترکیب حاصل گلقند نام دارد. در صورت استفاده از گل های خشک برای بهتر مخلوط شدن گلها از گلاب هم استفاده می شود.
موارد منع ممصرف:

بیماران مبتلا به تنگی و انسداد روده، دردهای شکمی ناشناخته، شکم حاد جرّاحی، کودکان زیر دو سال
تداخلات دارویی:

بهتر است با سایر داروهای ملین و مسهل مصرف نشود.
نکات قابل توصیه:
بهترین اثر بخشی فرآورده در افراد سرد مزاج با سردی معده و کبد می‌باشد.
 در خانم‌های باردار و کودکان بالای 2 سال به راحتی قابل استفاده است.
دارو در ظرف دربسته، دور از نور و در دمای 15 تا 30 درجه سانتی‌گراد نگهداری شود.

منبع:

کتاب مخزن الادویه