غبار همدانی
سیدحسین رضوی معروف به غبار همدانی (زاده ۱۲۷۰ یا ۱۲۶۵ قمری در همدان - درگذشته ۱۳۲۲ قمری) شاعرهمدانی متخلص به غبار است. از دومان حاج سید صادق امام جمعهى همدان و از سادات کبابى آن دیار بود. وى در همدان قدم به عرصه هستى نهاد.
وی در همدان درگذشت و پیکر او به قم منتقل کرده در صحن حرم فاطمه معصومه به خاک سپردند.
خانواده غبار: وی از خانواده‌ای روحانی بودو خود نیز تحصیلات دینی قابل توجهی داشت.
عرفان غبار: طبق تنها اثر باز مانده از وی، دیوان اشعار، غبار عارفی رنج کشیده و سوخته در عشق است. آیت‌الله شیخ محمد جواد انصاری همدانی (وفات: ۱۳۳۹ شمسی)درباره وی گفته‌است: جذبه عشق الهی به غبار رسید و او سوخت.
شعر غبار: شیوه او همان طرز بازگشت است ونظر به حافظ و سعدی و خاقانی دارد. بعضی از غزلهای او بسیار قوی است:
دلم دارد بدان زلف چلیپا همان الفت که با زنار ترسا
به زیر لاله کدامین شهید مدفون است که از لحد به در افتاده گوشهٔ کفنش
