دشمنی عثمانیان با ایرانی ها

کشتار عثمانیان در ایران

امپراتوری عثمانی، کمابیش به مدت 400 سال درحال یورش به سرزمین ایرانیان و قتل‌عام مردم سرزمین ایران بود. بر اثر این یورش، مناطق کردنشین و میان رودان ( دل ایرانشهر) از دیگر سرزمینهای ایرانی نشین، جدا کرده شد.

با مراجعه به تاریخ‌های موجود، این مساله آشکار می‌گردد که بیشترین قتل‌عام‌ها در همهٔ دورانهای تاریخی، به دست عثمانی‌ها انجام شده است. مفتی‌های عثمانی به دستور سلطان‌های این کشور که خود را خلیفهٔ مسلمین می‌دانستند، بارها و بارها، فتوای واجب‌القتل بودن شیعیان (ایرانیان) را صادر کرده‌اند که شمار این فتواها، از صد فزونند.

سلطان سلیم عثمانی (معروف به سنگدل)، در راه رسیدن به ایران، کمابیش 400 هزار تن از شیعیان را کشت و یا پیشانی آنها را داغ کرد. در نبرد چالدران، ده هزار پیاده نظام و نزدیک به 27 هزار سواره نظام ایران را به قتل آورد. شهرهای سر راه تا تبریز را قتل عام و غارت کرد . تبریز، پایتخت وقت را غارت کرد، قتل‌عام نمود و هزاران زن و مرد و کودک ایرانی را به اسارت برد.

پس از آن، عثمانی‌ها بارها و بارها به ایران یورش آوردند، سه بار تبریز را اشغال، غارت و قتل عام کردند. در هربار، ده‌ها هزار تن ایرانی از زن و مرد و کودک را به اسارت بردند.

همچنین، چندین بار فرستادگان ایران (سفیران) و همراهان آنان را به قتل رسانیدند،  به زندان افکندند و به کار اجباری وا داشتند.

به دنبال فروپاشی دولت صفویان، عثمانیها، قفقاز این سرزمین همیشه ایرانی را میان خود و روسها بخش کردند. آذربایجان، کردستان، همدان و بسیاری از سرزمینهای ما را اشغال کردند و به عادت ذاتی عثمانی‌ها، قتل عام کردند، غارت کردند و هم میهنان ما را به اسارت بردند. سرانجام با شکستهایی که نادر شاه بر آنان وارد کرد، برای مدتی به سر جای خود نشستند ... .

در جریان نبرد امپراتوری روسیه علیه ایران که منجر به تجزیهٔ قفقاز شد، دو بار عثمانیها بر علیه روسها با ایران متحد شدند؛ اما هر دو بار، ایران را در میدان نبرد تنها گذاشتند. 

با وجود دو شکست سخت از نیروهای فتحعلیشاه، امپراتوری عثمانیها با انداختن خود به دامن انگلیسها، تجاوز به ایران را پی گرفتند. در مسالهٔ هرات، به دستور بریتانیا برای منحرف کردن نگاه ایرانیان از مسالهٔ هرات، خرمشهر را اشغال کردند و در آن جا نیز به شیوهٔ ترکان عثمانی، قتل و غارت و تجاوز به نوامیس بسیار کردند.

در جریان گفت‌وگوهای صلح معروف به ارزروم اول و دوم ، به یاری انگلیسها، سلیمانیه را از ایران جدا کردند و سپس انگلیسها در جریان واسطه‌گری میان ایران و عثمانی، شهر خانقین را از ایران تجزیه و به قلمرو عثمانی‌ها پیوستند و...

سپس عثمانیها، در نبرد اول جهانی، با پشتیبانی و پول و جنگ‌افزار آلمانها، به میهن ما تاختند و قتل و غارت و فجایعی را مرتکب شدند که در بسیاری موارد، قلم از نوشتن آن عاجز است و در بسیاری موارد، از  بازگو کردن آنها، شرم دارد.

از سوی دیگر ، استقرار سرفرماندهی نیروهای زمینی ناتو در بندر ترابوزان و نیز استقرار موشکهای تهاجمی ناتو زیر نام «سپر موشکی» در مالاتیای ترکیه ، جای هیچ تردیدی باقی نمی‌گذارد که حضور ناتو در کنار مرزهای ایران، برای رویارویی با چین، هند و یا روسیه نیست؛ بلکه آماج آشکار آنها، سرزمین و کشور ما می‌باشد.

برگرفته از

دکتر هوشنگ طالع

ماهنامه خواندنی شماره 75، فروردین و اردیبهشت 1392، صفحه 9 تا 11

ایران بوم