بقعه فخر الدین درویش

آرامگاه فخرالدین درویش بنای چهار بر دارد و زیر بنای آن نزدیک به بیست متر می باشد،این بنا 12متر بُلندا دارد و بر روی تپه ای کهن نگاریی نزدیک ‌به آرامگاه ساخته شده است این تپه دارای بُلندا تقریبی12 تا 25 متر می باشد.

گونه ساخت و مهرازی(معماری) این بقعه دیرینگی  آنرا به پیرامون سده نهم و فرمانروایی تیمور لنگ می رساند و گمان بر این است که این بنا‌ در زمان تیموریان ساخته شده باشد.
فخرالدین مردی پارسا و درویش آیین بوده که در پیرامون ساری و روستای گلما می زیسته و مردم بخش به وی گرایش و مهرورزی داشته اند.بعد‌ از درگذشت وی پیکر او را به بالاترین بخش تپه آورده و در آنجا به خاک سپردند.

نمای کناری بنا

در زمان های گذشته این بقعه دارای درگاهی چوبی از نهاد چوب سندلس بود ، این گونه چوب از دید استواری  و ماندگاری بسیار خوب و پسندیده  می باشد بر روی آن آیه های قرآن به دبیره(خط) زیبا منبت کاری شده بودند، شوربختانه این چوب های زیبا و منقش در سالهای گذشته  ربودشده اند و نشانی ازآن نیست که این کار خود نیز نیاز به پیگیری داشته و ای کاش از این دست کارها در کشور ما که دارای آثار باستانی فراوان و بی شمار و ارزشمند می باشد رخ ندهد .

بنای این یادگار را که از نمای دور که نگه کنید می توانید هشیار(متوجه) کج شدن و شیب دار شدن ساختمان این سازه ی شوید،شور بختانه گذر زمان این بنا‌را به این گونه در آورده که جا دارد کارگزاران و دست اندر کاران پنداری  در‌راستای نگهداشت و بازسازی ‌و باز سازی این بنا بیاندیشند.