کمبوجیه و گاو آپیس

کمبوجیه و گاو آپیس

یکسال پس از فتح مصر ، یعنی در سال 524 گاو اپیس از جهان برفت . کمبوجیه دستور داد تابوتی سنگی و یک سنگ آرامگاه برای آن گاو مقدس بسازند . بر روی سنگ ارامگاه که اینک در موزه لوور است تصویری از کمبوجیه در جامه مصری نقش شده که در پیش گاو آپیس زانو زده است و یک بز برای نیاز و فدیه در جلوی اوایستاده و بر فراز سرش قرص خورشید بالداری دیده میشود بالای سر آپیس به خط هیروگلیفی چنین نوشته اند : آپیس آتوم که شاخ بر سر دارد ، توانا است زندگانی کامل بخشد .

بر فراز سر کمبوجیه نام او بنا به آئین مصری که نام پادشاهان را داخل یک بیضی می نوشتند در درون یک بیضی نقره شده است و لقب هایش را بدین گونه نوشته اند : مظهر هوروس - پروردگار آفتاب درخشان ، شاهنشاه مصر بالا و پایین ، بازمانده پرودگار رع ، کمبوجیه خدای مهربان و سرور دوکشور مصر بالا و پائین

در بخش پائین سنگ آرامگاه این نوشته را منقور کرده اند : در سال ششم ، سومین ماه از فصل شمو روز دهم در دوران پادشاهی اعلیحضرت شاهنشاه دو مصر بالا و پایین و پسر پروردگار بزرگ ، رع ،که او را زندگانی جاودانی بود خداوند آپیس با آرامشی تمام به سوی غروبگاه خود راهنمائی شد و او را در آرامگاهش و در مکانی که شاهنشاه برای او بنا ساخته بود جای دادند . پس از انجام کلیه مراسم که برای مومیائی کردن آن لازم بود جامه های فاخر بر او پوشانیدند و کلیه زینت آلات و جواهرات گرانبهای او را با وی در آراماگه ابدیش جای دادند و این ها همه به همان ترتیب انجام شد که شاهنشاه کمبوجیه که جاوید باد فرمورده بود

و بر سنگی نیر نوشته ای بدین گونه کنده اند : مظهر هوروس پرودگار آفتاب درخشان ، شاهنشاه دو مصر بالا و پایین و بازمانده و پسر پروردگار بزرگ ، رع ، کمبوجیه که جاودانی باید این بنای بزرگ را از سنگ خارا برای آرامگاه اپیس اوزیریس بر پا داشت و این تابوت از طرف او یعنی کمبوجیه که شاهنشاه دو مصر بالا و پایین و پسر پروردگار بزرگ ، رع ، است اهدا شد .بهرمندی از تمام نعم زندگی ابدیت مطلق و کامیابی کامل ،  تندرستی و شادی فراوان او را باد که پادشاه دو مصر بالا و پائین است.

آنگاه این تابوت سنگی را با شکوه فراوان به گورستان سراپیوم که در نزدیکی ممفیس بود بردند و به خاک سپردند . سپس گاو آپیس دیگری را که در آن هنگام نوزده ماهه بود آوردند و با سرور کامل و شادی بسیار به جای آن یکی خدای خود شمردند و این اپیس تا هفت سال بعد یعنی تا 518 زنده بود و در آن هنگام بمرد و شاهنشاه داریوش دستور داد برای آن تابوتی درست کنند و در سراپیوم به خاکش سپارند

برگرفته از:

تاریخ سرزمین پارس