زندگی نامه محمد قریب

دکتر قریب در سال 1288 در یک خانواده‌ی مذهبی در تهران متولد شد.

وی در سال 1306 شمسی، در اولین گروه دانشجویان ایرانی بودند که برای ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی پزشکی به فرانسه رفتند. ایشان در پایان سال اول، در شهر رن فرانسه موفق به دریافت جایزه‌ی لابراتور تشریح دانشکده‌ی پزشکی شد. وی در سال 1314 نخستین ایرانی بود که توانست در کنکور انترنی بیمارستان پاریس موفق شود. وی در سال 1317 به ایران بازگشتند.

پس از طی کردن دوره‌ی سربازی در سال 1319 به عنوان دانشیار طب اطفال در دانشگاه به فعالیت علمی مشغول گردید. وی ابتدا در بیمارستان رازی به اداره‌ی بخش اطفال مشغول شد و بعد از آن به بیمارستان هزار تختخواب آمد و در آن بخش اطفال را دایر کرد.

وی در سال 1319 کتاب بیمارستان‌های کودکان را به چاپ رساند و در سال 1335 با همکاری آقای دکتر اهری آن را با اطلاعات جدید تجدید چاپ کرد. دکتر قریب در سال 1321 موفق به دریافت نشان عالی دولت فرانسه شد و در سال 1350 به عضویت هیأت مدیره‌ی انجمن بین‌المللی بیماری‌های کودکان درآمد.

همچنین در آخرین سال‌های عمر خود، موفق به دریافت نشان درجه‌ی اول فرهنگ و وزارت آموزش و پرورش شد. وی در طول سال‌های فعالیت علمی خود وارد کنگره‌های مختلف بین‌المللی در کشورهای مختلف از جمله فرانسه، آمریکا، کانادا، ژاپن، ترکیه و اتریش شد و عضویت چندین مجمع علمی بین‌المللی را برعهده داشت. ایشان اولین تعویض خون را در ایران انجام دادند و از بنیانگذاران انتقال خون در ایران بودند.

از مهم‌ترین اقدامات ایشان بنیانگذاری و تأسیس اولین بیمارستان تخصصی کودکان یعنی بیمارستان مرکز طبی کودکان به همراه دکتر اهری که ایشان این اقدام را در زمان بازنشستگی خود انجام دادند. مرحوم دکتر قریب در حین فعالیت علمی، فعالیت سیاسی و اجتماعی نیز داشت به گونه‌ای که بارها در کلاس درس به اقدامات رژیم انتقاد کرده و پس ازواقعه‌ی 28 مرداد 32 نیز به دنبال امضای یک بیانیه به همراه 10 تن دیگر از اعضای هیأت علمی دانشگاه مانند مهندس بازرگان، دکتر سحابی و دکتر نعمت‌الهی به دستور شاه از دانشگاه اخراج شدند که این موضوع باعث افزایش محبوبیت ایشان در بین دانشجویان و جامعه‌ی دانشگاهی شد.

دکتر قریب در سال 1351 به بیماری دفع خون از دستگاه ادراری مبتلا شدند که بعدها تشخیص کانسر مثانه داده شد.

مراحل درمان در ایران و آمریکا تأثیر چندانی بر بیماری ایشان نداشته و سرانجام در روز سه شنبه اول بهمن ماه 1353 در بیمارستان مرکز طبی کودکان محل خدمت خود، دار فانی را وداع کردند و طبق وصیت خوشان در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شدند.