سلجوقیان ایران
سلجوقیان ایران 427-570 ه. ق
نیای خاندان سلجوقیان شخصی است بنام سلجوق که بقول ظهیری نیشابوری در کتاب سلجوقنامه دارای چهار پسر بنام‌های اسرائیل و میکائیل و موسی بیغو و یونس بود، با دارایی بسیار، به علت تنگی چراگاه در 375 ه. ق به ماوراء‌النهر آمدند و در نور بخارا و سفر سمرقند مقیم شدند. سلطان محمود غزنوی با ایشان راه دوستی در پیش می‌گیرد. از میان پسران سلجوقی میکائیل دارای دو پسر بنام‌های جغربیک و طغرلبک بود و طغرلبک است که مؤسس سلسله سجلوقیان ایران می‌باشد. سلطان محمود غزنوی علیرغم مخالفت مشاورش ارسلان جاذب که معتقد بود سلجوقیان به علت قدرتمندی نباید از جیحون بگذرند به آنها اجازه عبور داد و آنها در فساء و ابیورد مقیم شدند. آثار دولت و سلطنت از جبین جعفری بک و طغرل نمایان بود. اهل خراسان بخاطر عدالت و انصاف آنها داوری‌های خود را به پیش ایشان می‌بردند. بین آنها با سلطان مسعود غزنوی جنگ‌های روی داد و بالاخره در جنگ دندانقان 432 ه. ق غزنویان شکست خورده و به تصرفات هندی سلطان محمود غزنوی قناعت می‌کنند.
طغرل بک 429-455 ه. ق
سلطان طغرل بک در شوال 429 در نیشابور بر تخت سلطان مسعود غزنوی جلوس کرد و حکومت سلجوقیان را بینان‌گذاری نمود. بعد از آن خاندان سلجوقی اساس حکومت خود را به نحو زیر پی‌ریزی کردند.
- از نیشابور تا ساحل جیحون و ماوراء‌النهر نصیب جغری‌بک (داوود نام اسلامی وی است) گردید. جغری‌بک بزودی بخارا و بلخ و خوارزم را به قلمرو خود ملحق نمود.
- قهستان و جرجان سهم برادر مادری طغرل یعنی ابراهیم ینال گردید.
- هرات و پوشنگ و سیستان و بلاد غور به پسر یبغو (نام اسلامی وی موسی بود) عموی طغرل واگذار شد.
- ریاست کل سلاجقه یعنی مقام سلطنت به عهده طغرلبک گذاشته شد. که از طرف خلیفه عباسی لقب سلطان رکن‌الدولة طغرلبک یمین امیرالمؤمنین گرفت و حکومت سلجوقیان بدین ترتیب از طرف خلافت عباسی به رسمیت شناخته شد. (سال 447 ه. ق) در همان سال طغرل حکومت آل بویه عراق را در نهروان منقرض ساخت. قبلاً ری و همدان و خوارزم در 434 و گرگان و طبرستان در 433 و اصفهان در 443 و کرمان و شیراز در 455 توسط سلجوقیان فتح شده بود. بدین ترتیب حکومت‌های محلی در ایران برچیده شد و حکومت مقتدر و متحد سلجوقیان بر تمامی ایران حاکم گردید.
فتنه بساسیری
ارسلان بساسیری فرمانده سپاه ترک خلیفه عباسی در سال 446 ه. ق از اطاعت خلیفه عباسی بیرون رفته و محرمانه به مستنصر خلیفه فاطمی مصر پیوسته بود. بعد از آن که بساسیری جزیره ای عمر موصل را تصرف کرد. سلطان طغرل به آن نواحی رفته و بساسیری به حدود شام می‌گریزد. بعد از طغیان ابراهیم ینال برادر مادری طغرل، سلطان سلجوقی ناچاراً به همدان رفته و در نزدیکی ری سپاهیان ابراهیم را شکست داده، وی را می‌کشد. در جریان طغیان ابراهیم بساسیری فرصت را مناسب دید به بغداد حمله برد در سال 450 ه. ق هشتم ماه ذی‌القعده بر بغداد مستولی شد و نام خلیفه فاطمی مصر را در خطبه خواند و بدین ترتیب تا یک سال و چهار ماه این وضع طول کشید. در همین اوان بود که قسمت اعظم جهان اسلامی در دست ملحدان فاطمی قرار داشت و به جز ایران و اسپانیا و هند بقیه جهان اسلامی مطیع فاطمیان بودند در سال 451 به دعوت قائم خلیفه سلطان طغرل بعد از خواباندن شورش ابراهیم ینال عازم بغداد شد اما بساسیری از ترس وی گریخت و عازم کوفه شد. در نتیجه جنگ که بین طغرل و بساسیری روی داد بسیاسیری کشته شد. و سرش به امر طغرل به پیش خلیفه در بغداد فرستاده شد. به این ترتیب فتنه اسماعیلیه درهم کوبیده شد و جهان اسلام نفسی راحت کشید. طغرل در سال 455 وفات کرد. وی برادزاده‌اش آلب ارسلان بن جغری‌بک را قبلاً بجایش نشانده بود.
- ۹۲/۱۰/۰۴
با سلام با تکرار سخنان متعصبانی چون خواجه نظام الملک به جایی نمی رسید. آیا خلیفگان عباسی ملحد نبودند که به هزاران فساد آلوده بودند و کسایی در حق آنها گفته است: وین همه میمون و منصورند امیر الفاسقین. در ماجرای قیام بساسیری بخش اعظم شیعیان همراه بساسیری بودند هز جمله امیر حله.