مندایی ها

مندائی‌ها، دینی در کنار آب روان

شاید خیلی‌ها ندانند که یکی از ادیان موجود در ایران مندائیان یا صابئین هستند. صابئین ایرانی عمدتاً ساکن خوزستان هستند. آن‌ها را نمی‌شود از آب روان جدا کرد. مراسم تعمیدشان مهم‌ترین مراسم آنان است که با آب روان صورت می‌گیرد. به پیامبران از حضرت آدم تا حضرت یحیی اعتقاد دارند. لباس رسمی‌شان پارچه‌ای است از الیاف طبیعی به رنگ سفید که شامل پنج قسمت است : 1 - برزنقا که مثل عمامه سیک‌هاست. 2 - نصیفا شالی که بر روی گردن و دو طرف شخص قرار می‌گیرد. 3 – همیانا که به دور کمر می‌بندند 4 – کسویا، به جای پیراهن و 5 – شروا که به جای شلوار از آن استفاده می‌شود. هر فرد مندائی باید قبل از تعمید این لباس را بپوشد. بنا به اعتقاد آن‌ها صابئین از ادیان موحدند و صاحب کتاب، پیغمبر و خط و زبان هستند. خط صابئین از 23 حرف بی‌نقطه تشکیل شده و هم‌ریشه بازبان‌های عبری و سریانی است. مندائی‌ها از نظر دینی نمی‌توانند با غیر از هم‌کیشان خود ازدواج کنند و کسی از خارج دین آن‌ها نیز نمی‌تواند به دینشان وارد گردد. نام کتاب مقدس دینی آن‌ها گنزاربا(صحف آدم) است. در قرآن سه بار نام صابئین آمده است. آرزو داشتند که اسم آنان در ردیف سایر اقلیت‌های دینی در قانون اساسی می‌آمد. بیشتر جمعیت صابئین در عراق هستند و بعد از آن در خوزستان ایران. ولی مرکزیت دینی و فقهی آنان ایران است.  این‌که در ایران، مردم ادیان گوناگون به خاطر سعه ی صدر تاریخی خود، هم‌زیستی مسالمت آمیزی دارند لذت‌بخش است. اگر چه بعضی اقلیت‌ها در دوران‌های مختلف رنج‌ها و سختی‌های زیادی هم کشیده‌اند.