لولوبی ها

لولوبی ها

لولوبی ها یا لولوها که آنها را اجداد لورها نیز شمرده اند، اقوامی بودند که در زهاب (کرمانشاه) و شهر زور و سلیمانیه و ارومیه مسکن داشتند، قدیمی ترین اسنادی که در باب این طایفه در دست است یکی کتیبه نارامسین میباشد که در حدود 2500 سال پیش از میلاد نوشته شده است. بنابر خود کتیبه و بنا بر نظریه ژ.دمرگان، پادشاه مقتدر شوتروک ناحونته در حوالی سال 1200 پیش از میلاد این سنگ یادبود تاریخی را که در شهر سیپ پار (نزدیک بابل) بوده بدست آورده و به نشانه پیروزی خود آنرا به پایتخت خویش (شوش) انتقال داده و بر روی آن سنگ یادبود، شرح این غلبه را به زبان ایلامی افزوده است. نارامسین در این سنگ شرح لشگرکشی و غلبه خود را بر اقوام لولوبی و سایر طوایف که در اطراف دجله و دیاله مستقر بودندبیان نموده است.

لولوبیان

 

لولوبی یا لولو نام قومی آسیایی است که حدود هزار سال پیش از مهاجرت مادها و آریایی‌ها، به برخی از نواحی غربی ایران (از جنوب آذربایجان کنونی تا کردستان) مهاجرت کرده و بیش از دوهزارسال در این نواحی می‌زیستند. این قوم در اواخر دوران خود دارای حکومت شده و با برخی از همسایگان خود در جنگ بوده‌اند.

تاریخچه

بسیار پیشتر از استقرار مادها، اقوامی با نام گوتی‌ها، لولوبی‌ها، میتانی‌ها و سپس کاسی‌ها به ترتیب از شمال به جنوب در نواحی غربی ایران می‌زیسته‌اند. این اقوام با آریایی‌ها نزدیکی قومی داشته و با هوریان و اکدی‌ها و سومری‌ها ارتباطاتی داشته‌اند. بنابراین لولوبی‌ها از نخستین گروه مهاجرینی بودند که در هزاره چهارم پیش از میلاد به فلات ایران مهاجرت کردند.