روایتی از سلطان محمود غزنوی
سوشیانت |
سه شنبه, ۱۱ تیر ۱۳۹۲، ۰۱:۴۱ ق.ظ |
۰دیدگاه
این نوشتار فقط نقل شده می باشد و نقل آن به معنی درست شمردن و یا رد آن نیست
نقل است ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻏﺰﻧﻮﯼ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﯼ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺣﮑﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺑﻦ ﺳﯿﻨﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ , ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﻭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ. ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺗﺮﮎ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﯼ ﺍﺑﻦ ﺳﯿﻨﺎ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺣﺴﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻨﺪ . ﭘﺪﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺣﺴﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮﻡ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺳﻠﻄﺎﻧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ.ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﺣﺴﯿﻦ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻮﺩ .
ﭘﺪﺭ ﺣﺴﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺩﻥ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ . ﺣﺴﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺴﺘﻢ ! ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ : ﺣﮑﯿﻢ ﺍﺑﻮﻋﻠﯽ ﺳﯿﻨﺎ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺍﺵ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﯾﯽ؟ ﺣﺴﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﺁﺭﯼ ﻣﻨﻢ . ﺁﻧﻬﺎ ﺷﮕﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺣﺴﯿﻦ ﭘﺰﺷﮏ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﺩﮎ ! ﺣﺴﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺁﻧﮑﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯿﺪ ﻣﻨﻢ ! ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺑﺮ ﺷﺎﺥ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ! ﺣﺴﯿﻦ ﮔﻔﺖ : ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﻢ ﺷﺎﺥ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ ! ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺑﻦ ﺳﯿﻨﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺣﺴﯿﻨﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺳﺖ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﯿﺮﯾﺪ . ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﯼ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺨﺸﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﮔﺮﺑﺎﺭ ﮔﻔﺖ : ﺁﯾﺎ ﺑﺪﺭﺳﺘﯽ ﺣﺴﯿﻦ ﭘﺴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺳﯿﻨﺎ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺍﺵ ﺑﻪ ﺑﺨﺎﺭﺍ ﻭ ﻏﺰﻧﻪ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺗﻮﯾﯽ ؟ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺁﺭﯼ ﻫﻤﻮﺳﺖ .
ﭘﻮﺯﺵ ﻣﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻧﺘﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﺣﺴﯿﻦ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﻣﻨﺪﯼ ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﻤﺎﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﺣﺴﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﮔﺮﺑﺎﺭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺣﺴﯿﻦ ﻧﯿﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﯿﺮﺍﻥ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻫﯿﭻ ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﻢ . ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺣﮑﯿﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ . ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪﯼ ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟ ﺣﺴﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﻣﻦ ﮐﻮﺩﮐﻢ ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻢ ! ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﭘﺪﺭ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﮔﻔﺖ : ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺟﺎﯼ ﺟﺎﯼ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺭﺍ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺍﻣﺎ ﺑﻮﻋﻠﯽ ﭘﺰﺷﮏ ﺭﺍ ﻧﯿﺎﻓﺘﯿﻢ . ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻧﯿﺎﻓﺘﯿﻢ.
ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺑﺨﺸﻢ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﻭ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﯿﺎﻓﺘﯿﻢ ؟ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻮﺩ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﺍﺩ : ﺷﻤﺎ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﯿﺪ ! ﻣﮕﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﯾﺎﻓﺘﯿﺪ ؟ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﺁﺭﯼ ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ . ﺳﭙﺲ ﮐﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮔﻔﺖ ﻧﻪ ﻧﯿﺎﻓﺘﯿﻢ . ﺑﺮﺍﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻮﻋﻠﯽ ﭘﺰﺷﮏ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻧﯿﺎﻓﺘﯿﻢ ! ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺧﺮﺳﻨﺪﯼ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ
