خوابگاه ناصرالدین شاه

خوابگاه ناصرالدین شاه و حضور خواستن زنان

خوابگاه شاه چندان بزرگ نبود و چهار اطاق اطرافش بود که از هر یک دری به آن از میشد. یکی برامشگران، دیگری بپاسداران و سومی بخواجه سرایان کشیک تعلق داشت (همه شب دو خواجه سرا تا صبح کشیک میداند) اطاق چهارم که استاد بهرام نقاش بسقف و دیوار های آن مجالس عیش  و سرور نقش کرده و براستی نیک از عهده برآمده بود جزء خوابگاه بشمار میرفت.

چون شاه بخوابگاه میرفت بیکی از خواجه های کشیک میگفت تا رفته فلان زنش را بحضور خواند. انوی احضار شده بفراخور حال انعامی به خواجه سرا میداد. معمولا بیکی اکتفا میشد ولی بعضی شبها پس از ساعتی زن دیگری و ندرت زن سومی نیز احضار میگردید ولی هیچیک تا صبح نزد شاه نمی ماند و پس از آنکه مرخص میشد انیس الدوله بخوابگاه میآمد و پیوسته شاه شب را با وی بروز می آورد.

بعضی از زنها که از نظر افتاده و میان همسران سرافکنده و بیمقدار شده بودند حیله ای بکار میبستند بدینطریق که بخواجه های کشیک انعامی شایان میدادند و میگفتند که آنان را بجای بانوان احضار شده بحضور ببرند و نیز به خواجه ها آموخته بودند که هرگاه مورد مواخذه قرار گیرند بشاه بگویند که چون تند یا آهسته فرمودید چنان تصور رفت که مقصود این خانم بوده است.

چند بار این تکرار شد ورفته رفته شاه سبب را دریافت. ازآن پس نام بانوی منظور را بوضوح ادا میکرد و تا خواجه سرا آنرا تکرار نمیکرد مأذون نبود از پی فرمان رود.

بن مایه:

یادداشت‌هایی از زندگی خصوصی ناصرالدین‌شاه