دیرینگی کشاورزی در ایران

دیرینگی کشاورزی در ایران

 ایران یکی از نخستین مناطق خواستگاه کشاورزی جهان است. بخش غربی این کشور حدود 12 هزار سال قبل با بهره‌گیری از فنون اهلی کردن غلات و حیوانات، به کشاورزی و یکجانشینی روی آوردند و به این ترتیب آنچه امروز میراث کشاورزی نامیده شده در ایران و بین‌النهرین آغاز می‌شود. این در حالی است امروز کشاورزی به عنوان میراث فرهنگی رو به فراموشی است.
 
کشاورزی از جمله بزرگترین حرکت‌های بشری در جهان بوده که زندگی انسان را با تغییرات گسترده‌ای همراه می‌کند. گفته می‌شود که از حدود 14 تا 12 هزار سال قبل انسان اهلی کردن غلات را آغاز کرده و از آن پس به تولید غذای خود پرداخته است. به همین علت شهرها شکل گرفتند و پیشه‌وری آغاز شد. اما امروز استفاده‌های بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی و بهره‌برداری بی برنامه از زمین‌های کشاورزی، این میراث کهن را با مشکلاتی مواجه کرده است.

پیشتازی ایرانیان در نوآوری های دریایی

پیشتازی ایرانیان در نوآوری های دریایی

کهن‌ترین سند دریانوردی ایرانیان، مهری است که در چغامیش دزفول بدست آمده‌است. تاریخ تمدن ناحیه چغامیش به شش‌هزارسال پیش از میلاد می‌رسد. این مهر گلین، یک کشتی را با سرنشینانش نشان می‌دهد. در این کشتی یک سردار پیروز ایرانی، بازگشته از جنگ، نشسته، و اسیران زانوزده در جلوی او دیده می‌شوند. در این مهر یک گاو نر و یک پرچم هلالی شکل هم دیده می‌شوند. نقش‌های برجسته پاسارگاد نمایانگر توانمندی دریایی ایرانیان و فرمانروایی ایشان بر هفت‌دریاست.

ایرانیان قدیمیترین کشاورزان دنیا

 ایرانیان، قدیمی ترین کشاورزان جهان بودند

محققان دانشگاه توبینگن آلمان در حفاری‌های خود در حاشیه رشته کوه زاگرس در ایران موفق به کشف آثار و بقایای جوامع کشاورزی مربوط به عصر حجر شدند. این یافته‌های باستان شناسی کاملترین تصویری است که از دوره‌های اولیه کشاورزی انسان‌ها یافت شده و نشان می‌دهد که مردمان ساکن فلات قاره ایران در کشف و توسعه کشاورزی نقش مهمی داشته‌اند. این یافته‌ها نشان می‌دهند که مردمان ساکن این مناطق از دوازده هزار سال پیش جو، عدس و لوبیا پرورش می‌داده‌اند.

این یافته‌های باستان شناسی کاملترین تصویری است که از دوره‌های اولیه کشاورزی انسان‌ها یافت شده و نشان می‌دهد که مردمان ساکن فلات قاره ایران در کشف و توسعه کشاورزی نقش مهمی داشته‌اند.تاکنون فرضیه رایج دربین مورخان این بود که کشاورزی در بخش‌های غربی منطقه‌ای که «هلال حاصلخیز» نام گرفته است یعنی بخش‌هایی از غرب ترکیه، سوریه، عراق، اردن و فلسطین آغاز شده است چون تمام شواهد مربوط به دوره‌های اولیه کشاورزی در آن نقاط کشف شده بود؛ اما اکنون ثابت می‌شود که ایران یعنی بخش شرقی این هلال حاصلخیز نیز در همان زمان محل اولین تجارب کشاورزی انسان‌ها بوده است.

تاریخچه چوگان

چوگان

چوگان دیرگاهی است در سرزمین ایران برپاست؛ راه به بی‌راهه نمی‌رویم اگر بگوییم چوگان برای ایران است؛ بیاییم چوگان را کنکاش کنیم در گذر تمدن چندهزار ساله‌امان.

در تورق صفحات ضخیم تاریخ پرفراز و نشیب این سرزمین دیرگاهی است چوگان در ادبیات و تلمیحات عارفانه و عاشقانه‌ی این مردمان خانه کرده‌است.

« خُسروا گوی فلک در خَم چوگان تو باد 
ساحَت کون و مکان عَرصه‌ی میدان تو باد»

الفبای پارسی

الفبای پارسی

بسیاری خط و الفبای زبان پارسی را عربی می دانند و معتقدند پس از سقوط سلسله ساسانی و تسلط اعراب بر ایران این خط از اعراب و رسم الخط قرآن توسط ایرانیان به عاریت گرفته شده و جایگزین الفبا و خط پهلوی گشته است. این باور تا آن حد رسمی و رواج یافته است که نه تنها بسیاری از ما ایرانیان نیز آن را پذیرفته و الفبا و خط مکتوب خود را عربی می دانیم بلکه متاسفانه این نظریه در بسیاری سایتهای مرجع و حتی دانشنامه مجازی ویکیپدیا به همین صورت ثبت شده است و کافی است شکل گیری خط عربی و خط فارسی را در این دانشنامه و یا دانشنامه های مشابه مورد مطالعه قرار دهیم تا بازتکرار این ادعا که خط پارسی ریشه ای عربی دارد را به وضوح ببینیم. بسیاری برای دفاع از هویت ایرانی این خط به چند تفاوت چون چهار حرف “پ،ژ،گ،چ” و یا سرکش حرف “ک” در فارسی که در عربی نیست وشکل نگارش “ه” و”ی” پارسی اشاره کرده اند و می گویند :” ایرانیان با ذوق و سلیقه خود و با نیم نگاهی به خط پهلوی و خط اوستایی، نقش مهمی را در تکامل خط نوشتاری قرآن و در واقع خط عربی بازی کردند” آنها می پذیرند که این خط عربی است ولی ایرانیان با توجه به زبان خود آن را بومی ساخته اند.

کشف قدیمی‌ترین نمونه خط جهان در ایران

کشف قدیمی‌ترین نمونه خط جهان در ایران
کاوش‌‌های اخیر در محوطه چغاآهوان، نظریه قدیمی‌ترین اسناد مربوط به پیدایش خط در بین‌النهرین را رد کرد و نشان داد که تاریخ پیدایش خط به دشت شوشان در ایران می‌رسد.

باستان‌شناس‌ها در کاوش‌های اخیر چغاآهوان به یک شیء کوچک گلی برخورد کردند که نمونه‌های مشابهی از آن در بین‌النهرین یافت شده با این تفاوت که قدمت این اثر به نیمه نخست هزاره پنجم پیش از میلاد و قدیمی‌تر از نمونه‌های مشابه آن در بین النهرین بازمی‌گردد. براساس گفته باستان‌شناس‌ها قدیمی‌ترین نمونه گل نبشته‌های شبیه به گل‌نبشته چغاآهوان مربوط به اواخر هزاره چهارم پیش از میلاد است که در جنوب بین‌النهرین یافت شده است. الواح گلی نشان از پیدایش و روند تکاملی خط دارند. بدین‌ترتیب با کشف جدید باستان‌شناس‌ها در چغاآهوان به‌نظر می‌رسد یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های مدارک آغاز نوشتار در ایران و از منطقه شوشان بزرگ به‌دست آمده‌است.

سیر تطور تاریخ نویسی در ایران

*: تاریخ‌نویسی در ایران از گذشته تاکنون مراحل مختلفی را پشت‌سر گذاشته و از فراز و نشـیب برخـوردار بـوده اسـت.

 به نظــر می‌رسد در دوره‌های باستان به‌ویژه دوره هخامنشیان، به دلیل عدم‌گسترش علم و دانش و اختصاص داشتن آن به طبقاتی خاص، بیش از آنکه خود ایرانیان درباره خود تاریخ بنویسند، دیگران (یونانیان نظیر هرودوت، کتزیاس و توسیدید) درباره ایرانیان نوشته‌اند. برخی حوادث مهم کتیبه‌نگاری می‌شده است مانند کتیبه بیستون به دستور داریوش هخامنشی یا در دوره ساسانیان در کتیبه زرتشت که شاپور کارهای خود و پدرش را در آن آورده است. در دوره انوشیروان کتیبه‌نگاری جای خود را به نگــارش تاریخ می‌دهد که به فرمان وی، مغ‌ها یا روحانیون که از امتیاز سواد برخوردار بودند کتـاب خدای‌نامه را تدوین کردند که می‌توان آن را نخستین کتاب ایرانیان در تاریخ محسوب کرد. پیش از آن، اسطوره‌ها و حماسه‌ها که سینه‌به‌سینه نقل می‌شد و ادبیات شفاهی توده مردم را تشکیل می‌داد به نوعی شکلی از تاریخ پنداشته می‌شود که در کنار شرح حال قهرمانان و پهلوانان و امور خارق‌العاده، حقایقی را نیز در بر دارند. سپس با تدوین منابع مکتوب، تاریخ‌نویسی نیز ظاهر می‌شود.

در این آثار نوعی نگرش کانونی یعنی «ایران مرکزی»، تقدیر‌گرایی حوادث و امور و «هزاره»گرایی در روند تاریخ مشاهده می‌شود. در این بینش کانونی، پادشاهان ایران در مرکزیت تحولات و حوادث قرار دارند و پادشاهان اقوام و ملت‌های دیگر به تبع آنها مطرح می‌شوند. پس از اسلام و با گسترش فتوحات اسلامی و شکل‌گیری دولت گسترده مسلمانان، نگرش جهان‌نگری با مرکزیت اسلام و هجرت پیامبر اسلام(ص) به جای ایران‌نگری شکل می‌گیرد و مورخان ایرانی نیز با همین رویکرد به تاریخ‌نویسی می‌پردازند. روند تاریخ‌نویسی در ایران که در قالب تاریخ‌نگاری اسلامی- ایــرانی آغـاز می‌شــود رفته‌رفته تکامل می‌یابد و از نظر کمی نیز افزایش می‌یابد.

علم‌ و هنر پارسیان‌ به‌ روایت‌ ویل‌ دورانت‌

هنر زندگی‌، از هر چیز مهم‌تر بود

8-1- پارسیان‌، جز هنر زندگی‌، هیچ‌ هنری‌ به‌ فرزندان‌ خود نمی‌آموخته‌اند. ادبیات‌ در نظر ایشان‌ همچون‌ تجملی‌ بود که‌ به‌ آن‌ کمتر نیازمند بودند، و علوم‌ را همچون‌ کالاهایی‌ می‌دانستند که‌ واردکردن‌ آنها از بابل‌ امکان‌پذیر بود؛ گرچه‌ تمایلی‌ به‌ شعر و افسانه‌های‌ خیالی‌ داشتند، این‌ کار را برعهده‌ی‌ مزدوران‌ و طبقات‌ پست‌ اجتماع‌ می‌گذاشتند، و لذت‌ سخن‌ گفتن‌ و نکته‌پردازی‌ و لطیفه‌گویی‌ در گفت‌ و شنید را برتر از لذت‌ خاموشی‌ و تنهایی‌ و مطالعه‌ و خواندن‌ کتاب‌ می‌شمردند. شعر را، بیش‌ از آنکه‌ از روی‌ نوشته‌ بخوانند، از راه‌ آوازه‌خوانی‌ می‌شنیدند؛ با مردن‌ خنیاگران‌، شعر نیز از میان‌ رفت‌. 

ایرانیان باستان و فناوری نانو

ایرانیان باستان و فناوری نانو

مدیر مرکز مشاوره و توسعه نانوتکنولو‍ژی ایتالیا گفت:‌ بر اساس بررسی های به عمل آمده ایرانیان باستان در زمان هخامنشینان اولین کسانی بودند که به فناوری نانو دست یافتند.

به گزارش خبرنگار مهر در اصفهان، ایمان مرادی در همایش تازه های نانو در عرصه تولید و تجارت بین الملل افزود: بر اساس آخرین بررسی هایی که انجام داده به این نتیجه رسیده ایم که ایرانیان باستان در حدود دو هزار و 530 سال پیش توانستد به فناوری نانو دست یابند این در حالی است که پیش از این بیان شده بود در رم باستان حدود یک هزار و 600سال پیش این فنآوری مورد استفاده قرار گرفته است.

مدیر مرکز مشاوره و توسعه نانوتکنولو‍ژی ایتالیا در خصوص بررسی های که اخیرا به نتیجه رسیده است به اولین سکه ای که در تاریخ ضرب شده است اشاره کرد و افزود: این سکه با نام "دریک" در امپراطوری ایران ضرب و با 95 درصد طلا و پنج درصد نقره بود که دولت و امپراطوری ایران اجازه ضرب این سکه را مشروط بر این که درصد طلا و نقره آن تغییر نکند، به دیگر کشورها داد. مرادی اظهار داشت: از سوی دیگر با بررسی کتاب های تاریخی به این نتیجه می رسیم که در ایران طلایی وجود داشته است با نام "زر سرخ" که سکه با آن ضرب می شد و ضرب این سکه نیز باید به طور قطع همان ویژگی 95 درصد طلا و پنج درصد نقره را داشته باشد، این در حالیست که این طلا نمی تواند سرخ باشد مگر اینکه آنها برای انجام این امر از فناوری نانو استفاده می کردند. وی تصریح کرد: اولین کسانی که این فناوری را انجام داده اند از شهر نیشابور بوده اند و به دلیل اینکه رنگ سرخ مقدس بود برای ایرانیان این طلا از ارزش زیادی برخوردار شد.  

آگاهی ایرانیان باستان از کروی بودن زمین

آگاهی ایرانیان باستان از گرد بودن زمین

 

گردش زمین به دور خورشید و کروی بودن آن، اگر چه امروز موضوعی شناخته شده‌است و همگان به آن باور دارند، اما تا چند صد سال پیش از نظر اروپاییان یک موضوع ناشناخته بود و آن‌ها زمین را ثابت می‌پنداشتند که خورشید به گرد آن می‌گردد. آنان به دلیل ناآشنا بودن با کتاب‌ها و منابع دینی و علمی دیگر نقاط جهان فکر می‌کردند که برای نخستین بار گالیله توانسته است این موضوع را کشف‌کند و این اشتباه را برطرف سازد. در حالی که چند هزار سال پیش از آن در اوستا به این موضوع اشاره شده‌است.

در کتاب مقدس اوستا چندین بار از گرد بودن زمین و گردش آن گفت‌و‌گو شده و آن را با کلمه «سکارنا» به معنی گرد و گردنده و گوی مانند بودن بیان داشته‌است.

 

همچنین در «آبان‌یشت» قطعه 38 آمده‌است که: «نریمان گرشاسب آرزو کرد که در روی این زمین فراخ و گرد و گردنده دور کرانه بتازد و بر دشمن چیره شود»