دین در زمان هخامنشیان
دین در زمان هخامنشیان
در سرآغاز زمانه ماد ها مرد آیین گذار بزرگی به نام زرتشت در سرزمین های ایران خاوری آئینی بر پایه یکتا پرستی پدیدار نموده بود، زرتشت پیامبر ایران باستان بود که مزدیسنا را بنیان گذاشت. برای زایش وی زمانی میان ۱۰۰۰ تا ۶۰۰ سال پیش از زایش مسیح را گمانه زده‌اند. مزدیسنای کنونی نزدیک به پنج سده دین هنجارین ایران نیز بوده است. در روزگار هخامنشیان دین بیشتر مردم (نه تمامی آنها) زرتشتی بوده است.
این آئین گرداگرد هستی برتر اهوره مزدا، جهانی آمیخته از خوب و بد چیده بود و مردمان آریایی بر پایه جهان بینی و روش های منشی خود می بایست، در نبرد همیشگی برای نیکی، راستی و روشنایی در برابر بدی، دروغ گویی و تاریکی بکوشند.
از فرجودهای زرتشت می توان با نگرش در گفتارهای دینی زرتشتیان، آمده‌است که زرتشت پس از زایش به وارونه دیگر نوزادان خندیده است. روشن کردن آتش بی چوب و سندل و کاشتن درخت سرو غول پیکری در کشمر (روستایی در خراسان کنونی) با فروکردن دستواره خویش در زمین از دیگر فرجودهای زرتشت هستند.
