الله وردی خان سردار دلیر شاه عباس

الله وردی خان 

الله وردی خان حاکم فارس و سردار دلیر شاه عباس اول صفوی است. وی یکی از چهره های بسیار ممتاز دوران سلطنت شاه عباس صفوی بود و از جمله مقاماتی که بدست آورد، فرماندهی سپاه و ارتش در زمان شاه عباس بود. در بسیاری از تواریخ نام پرآوازه او را آورده اند و وی را یکی از سرداران نامی و فداکار و کاردان شاه عباس دانسته اند.

از سال ولادت او آگاهی نداریم. از ارمنی های مسیحی گرجی بود که در نوجوانی به بردگی فروخته شد و سرانجام در زمره غلامان دربار شاه تهماسب اول درآمد و پس از آن اسلام آورد. سپس به خدمت حمزه میرزا، پسر بزرگ سلطان محمد خدابنده درآمد و پس از قتل حمزه میرزا در 994 ق، به هواداری از شاه عباس اول برخاست. 
 شاه عباس در ابتدای فرمانروایی، برای مقابله با قدرت روزافزون قزلباش ها، سپاهی دائمی متشکل از غلامان گرجی و ارمنی تازه مسلمان تشکیل داد که این گروه «غلامان خاصه شریفه» نامیده می شدند و تنها به شخص شاه وفادار بودند. هنگامی که شاه عباس با کمک این سپاه به جنگ با قزلباش ها پرداخت، الله وردی خان نیز از جمله کسانی بود که در قتل مرشد قلی خان استاجلو، یکی از رهبران قدرتمند قزلباش، در 997 ق شرکت داشت و به این سبب مورد توجه بسیار شاه قرار گرفت. وی مدتی نیز منصب قوللرآغاسی (فرمانده غلامان خاصه) یافت. 

شاه عباس زنده کننده شکوه پارسیان

شاه عباس بزرگ

شاه عباس صفوی، پنجمین پادشاه از دودمان صفوی؛ کسی بود که پس از 9 سده یعنی پس از سرنگونی ساسانیان ایران را دوباره به کشوری کارساز در سطح جهانی تبدیل کرد، بازرگانی ها را با اروپا و دیگر نقاط  افزایش داد، تلاش بسیاری در آبادانی شهر ها و ترویج هنر کرد و شیعه را گسترش داد.

دودمان صفوی به دست شاه اسماعیل که از نوادگان شیخ صفی الدین اردبیلی بود پایه گذاری گردید و پس از وی شاه تهماسب، شاه اسماعیل دوم ، محمد خدابنده، شاه عباس، شاه صفی و … و شاه حسین بر روی کار آمدند که نامی ترین آنها را میتوان شاه عباس بزرگ (یکم) معرفی کرد.او خدمات ارزنده ای به ایران و تشیع عرضه داشت و تا اکنون نیز از او به نیکی میکنند.

او را میتوان زنده کننده ی ایران، در دوران پس از اسلام دانست. او شخصی بود که مرز های ایران به دوران پیش از اسلام و دوران ساسانیان برگرداند و حکومت متمرکز و قدرتمند را در جهان پدید آورد. کاری که حکومت های قبل از آن مثل صفاریان و سربداران نتوانستد انجام دهند.

نامه شاه طهماسب به سلیمان عثمانی

بخشهایی از نامه تاریخی شاه طهماسب صفوی به سلطان سلیمان عثمانی

نامه شاه طهماسب به سلیمان در سال 961 قمری وبه دنبال پیروزی قاطع شاه ایران بر سلطان عثمانی پس از پنجمین تجاوز ناکام سلیمان به ایران نگاشته شده است .

پیروزی شاه عباس بزرگ بر سپاه عثمانی

شکست عثمانیان از سپاه شاه عباس

شاه عباس بزرگ یا شاه عباس یکم (۹۹۶-۱۰۳۸ه‍. ق / ۱۵۸۷-۱۶۲۹م) نامدارترین شهریار دوران صفوی است. او فرزند شاه محمد خدابنده و پنجمین شاه از دودمان صفوی است که بر ایران به مدت بیش از ۴۲ سال با اقتدار شهریاری نمود.

شاه عباس در هجده سالگی قزوین را متصرف شد و خود را شاه ایران خواند. او برای آنکه خیالش از سوی عثمانی آسوده گردد، پیمان نامهٔ صلح با آن کشور بست و باختر ایران را به آنان واگذارد. سپس به بهینه‌سازی امور درونکشوری و فرونشاندن شورش استان‌ها پرداخت.

او نخست ازبکان را شکست داد و سپس به جنگ با عثمانی درآمد. او در سه نوبت با عثمانی جنگید و در هر سه بار پیروز شد. همچنین دو بار به گرجستان حمله کرد و آن را غارت کرد.

حافظ محمد پاشا سردار عثمانی در سال ۱۰۳۳ هجری قمری از شاه عباس صفوی شکست خورد.لشگر عثکانی با آن همه ادعا و غروری که داشت در مقابل شاه عباس و شیر مردان ایرانی زمین گیر شد.

زندیه‌

سلسله‌ زندیه‌ (1163 - 1208 ه ق)

 

سلسله‌ زندیه‌ یکی‌ از سلسله‌های‌ پادشاهی‌ ایران‌ است‌ که‌ اگرچه‌ عمر کوتاهی‌ داشت‌ ولی‌ منشأ اثرات‌ مهمی‌ شد و از مؤسس‌ آن‌ کریم‌خان‌ بعنوان‌ یکی‌ از شاهان‌ بزرگ‌ این‌ سرزمین‌ یاد می‌شود.زندها تیره‌ کوچکی‌ از طایفه‌ لک‌ از ایل‌ لر بودند که‌ در اطراف‌ ملایر سکونت‌ داشتند و فعالیت‌ اصلی‌ آنها گله‌داری‌ بود. نادر شاه‌ افشار جماعتی‌ از زندها را به‌ خراسان‌ کوچ‌ داد و آنان‌ در این‌ منطقه‌ نشو ونام‌ یافتند. در زمان‌ علی‌ شاه‌ افشار، کریم‌خان‌ که‌ در زمره‌ سپاهیان‌ نادر بود وسایل‌ مراجعت‌ طایفه‌ زند را به‌ موطن‌ اصلی‌ خود فراهم‌ کرد. وی‌ پس‌ از قتل‌ نادر به‌ سرکوب‌ مخالفان‌ پرداخت‌ و پس‌ از مطیع‌ کردن‌ ایل‌ قاجار و سپاهیان‌ آزاد خان‌ افغان‌، که‌ بر خلاف‌ گذشته‌ بدور از کشتارهای‌ وحشتناک‌ و متداول‌ عصر خود بود، در شیراز بر تخت‌ سلطنت‌ تکیه‌ زد.

زندگی نامه لطفعلی خان زند

لُطفعَلی خان زند

لطفعلی خان پسرجعفر خان زند و نوه ی صادق خان زندبرادر کریمخان می‌باشد. گفته اند که لطفعلی خان علاوه بر زیبایی، بسیار پر قدرت، راستگو، درستکار و شجاع بود. بسیاری او را بهترین شمشیر زن روزگار شرق می نامند.خیلی ها معتقدند که مشرق زمین تاکنون شمشیر زنی به مانند او ندیده است،به گفته مورخان او با هر دو دست به خوبی و مهارت کامل شمشیر زنی می کرد. لطفعلی خان زند بسیار خدا دوست بود و هنگامی که آغامحمدخان قاجاربه او گفت بر او سجده کند پاسخ داد : من تنها به خدا سجده می کنم.

واپسین فرمانروای زند بود که میان سالهای ۱۲۰۳ تا ۱۲۰۹ (هجری) بر سر پادشاهی با هماورد نیرومندش آغا محمدخان قاجار به نبرد پرداخت و سرانجام از او شکست خورد و با مرگ او پرونده دودمان زند نیز بسته شد.
وی پسر جعفر خان زند و نوه صادق خان زند برادر بنیادگذار فرمانروایی زندیان؛کریمخان زند وکیل الرعایا بود. وی دارای ویژگیهای برجسته بسیاری چون خوش‌سیمایی،دلاوری،نیرومندی و هوش سرشار بود. وی از ادب و شعر هم بی‌بهره نبود.شعر زیر را که در تاریخ ایران بسیار نامور می‌باشد وی درباره شکستهایش از اغامحمد خان سروده است:
 

یا رب ستدی مملکت از همچو منی***
دادی به مخنثی،نه مردی نه زنی

از گردش روزگار معلومم شد***
پیش تو چه دف‌زنی چه شمشیرزنی

روابط سلسله صفویه یا دولت عثمانی

روابط سلسله صفویه یا دولت عثمانی
با تأسیس سلسله صفوی در سال907 قمری، عثمانی‌ها آن‌ را به عنوان رقیبی تلقی کردند که موجودیت آنان را تهدید می‌کرد و بیش از دو سده‌ حاکمیت صفویه، بین آنها کشمکش‌ دامنه  داری ایجاد کرد که پی  آمدهای ناگواری را برای دنیای اسلام به بار آورد.
امپراتوری عثمانی، دشمن مشترک و خطرناک ایران و اروپا محسوب می‌شد و هم  دردی بین آنان، عاملی برای پیدایش این اندیشه گردید که هم  گرایی میان ایران و اروپا و جنگ‌های شدید و فرساینده هم  زمان و مشترک با عثمانی، سبب شکست آن خواهد گردید. از طرف دیگر، ازبکان همسایه شمال شرق ایران همیشه منتظر بهره  برداری از هر گونه فرصت بودند.‌ آنان همین   که صفویان را گرفتار جنگ یا در موقعیت ضعف می‌دیدند، به آنها می  تاختند. بابریان نیز در انتظار فرصت بودند.
در این مقاله، به طور اختصار مداخلات‌ دولت‌های بیگانه و شورش‌هایی که زمینه  ساز تنش بین صفویه و عثمانی گردید، بررسی خواهد شد. نتیجه این مقاله، از اهداف بیگانگان پرده برداشته، از فرقه‌های مختلف اسلامی و دولت‌های آنان می‌خواهد که در جهت وحدت و انسجام اسلامی گام بردارند و اقدامات و برنامه‌های سنجیده‌ای را در نظر گیرند.

مقدمه
از آغاز تأسیس سلسله صفویه، شاهان صفوی با قدرت بزرگ و هولناک عثمانیان از طرف غرب مواجه بودند. آنها از جانب غرب مانند سیل بنیان  کنی، موجودیت صفویان را تهدید می‌کردند. در این میان، ازبکان و نیز تا حدودی بابریان، از گرفتاری صفویان با عثمانی‌ها استفاده کرده، از طرف شمال شرق و شرق، صفویان را زیر فشار گذاشتند و با حملات پیاپی خودشان، آرامش قلمرو ایران را برهم زدند.‌ اروپاییان نیز که خود را سخت در معرض خطر امپراتوری عثمانی یافتند، تلاش کردند ایرانیان را به مقابله با آنها برانگیزند تا این  که به گفته خودشان، از ورطه هلاکت رهایی یابند. از این  رو، در این مقاله درباره پی  آمد  های ناشی از تنش میان ایران و عثمانی بحث خواهد شد که در آن دولت  های اروپایی و در رأس آنان پاپ، درصدد بودند که با درگیرکردن دولت صفوی با امپراتوری عثمانی، دو ملت مسلمان را به جان هم انداخته، از این راه، از تهاجمات عثمانی‌ها به سرزمین  هایشان جلوگیری کنند.‌ هم  چنین به نقش ازبکان و بابریان اشاره خواهد شد که در فصول سخت و نامتناسب در تمام دوره صفویه، دردسرهایی برای شاهان صفوی ایجاد کردند.

روابط ایران و عثمانی در دوره شاه عباس صفوی

روابط ایران و عثمانی در دوره شاه عباس صفوی
در سال 996 ق در داخل ایران واقعه ی عظیمی پیش آمد و آن اینکه شاهزاده عباس میرزا که در هرات بود، به راهنمایی مرشدقلی خان استاجلو روی به قزوین نهاد و پدر خویش را از سلطنت برکنار کرد و خود بر تخت نشست. مرشدقلی خان قصد داشت که براساس نیت حمزه میرزا حیدرمیرزا را به سفارت به دربار عثمانی فرستد و به همین جهت ولی آقای چاشنیگیرباشی را که از دربار عثمانی بدین مهم آمده بود به اردو طلبید و دست اندرکار این امر بود که در راه عزیمت به خراسان جهت دفع ازبکان، به اشاره ی شاه عباس کشته شد، زیرا که وی کارها را کلا در دست خویش گرفته بود و عملا شاه عباس را نادیده گرفته، می خواست خود به استقلال بر همه ی امور دست یازد و شاه عباس هم این کار را تحمل نمی توانست کرد.

روابط شاه اسماعیل صفوی با سلاطین عثمانی

روابط سلاطین عثمانی با شاه اسماعیل صفوی

روی کار آمدن سلسله صفویه در ایران سرآغاز تحولات عمیق اجتماعی، سیاسی و مذهبی در ایران بود. در قرن دهم هجری شاه اسماعیل صفوی در تبریز تاج گذاری کرد و مذهب رسمی را در ایران شیعه اعلام نمود. در آن زمان اکثریت مردم ایران پیرو مذهب اهل سنت بودند، لذا شاه اسماعیل صفوی برای تغییر مذهب در ایران به خشونت زیادی روی آورد. جنگ های مذهبی شاه اسماعیل در ایران بی سابقه بود، به طوری که او هر کس را که حاضر به تغییر مذهبش نمی شد می کشت. این اقدامات خشونت بار، موج جابه جایی جمعیت را در ایران به همراه داشت و بر اساس آن بسیاری از مردم ایران از کشور خارج شدند و عده زیادی جان خود را از دست دادند، بخشی از مردم نیز تغییر مذهب را پذیرفتند. در کنار این تحولات قبایل مختلفی از ترک های آناتولی که به طور تاریخی پیرو خاندان صفوی بودند از آسیای صغیر به ایران مهاجرت کرده و در نقاط مختلف ساکن شدند. این جابه جایی جمعیت سبب پدید آمدن نگرش های اجتماعی و مذهبی جدیدی در سرزمین ایران شد.

مروری بر زنگی نادر شاه افشار

مختصری از زندگینامه نادر شاه افشار
نادر شاه افشار از ایل افشار بود او از مشهورترین پادشاهان ایران بعد از اسلام است ، ابتدا نادر قلی یا ندرقلی نامیده می شد .

موقعی که افغانها و روس ها و عثمانی ها از اطراف بایران دست انداخته بودند و مملکت در نهایت هرج و مرج بود یک عده سوار با خود همراه کرد و به طهماسب صفوی که کین پدر برخواسته بود همراه شد فتنه های داخلی را خواباند افغانها را هم بیرون ریخت.

شاه طهماسب صفوی از شهرت و اعتبار نادر در بین مردم دچار رشک و حسادت گشت و برای نشان دادن قدرت خود با لشکری بزرگ به سوی عثمانی تاخت و در آن جنگ هزاران سرباز ایرانی را در جنگ چالدران بدلیل عدم توانایی به کشتن داد و خود از میدان جنگ گریخت.

نادر با سپاهی اندک و خسته از کارزار از مشرق به سوی مغرب ایران تاخت و تا قلب کشور عثمانی پیش رفت و سرزمینهای بسیاری را به خاک ایران افزود و از آنجا به قفقاز تحت اشغال روس ها رفت که با کمال تعجب دید روسها خود پیش از روبرو شدن با او پا به فرار گذاشته اند در مسیر بر گشت در سال 1148 در دشت مغان در مجلس ریش سفیدان ایران از فرماندهی ارتش استعفا نمود و دلیلش اعمال پس پرده خاندان صفوی بود .